Хайртай бүхэн чинь дэлхийд байгаа бол дэлхийг хайрлах нь зөв биз дээ?

Өндөр настай хүмүүс нас барвал бид нар харамсан гашууддаг, эмгэнэдэг мөртлөө тэглээ гээд хорвоогийн жамыг яалтай билээ гэж өөрийгөө тайтгаруулдаг шүү дээ. Хүн бол амьд оршихуй. Амьтад ч мөн адил... Гэтэл дэлхий гэдэг үндсэн оршихуйгаа бид үл хайхарсаар байна. Яагаад?
Дэлхий тэнхлэгээрээ эргэлдсээр л байгаа учраас бид анхаарахгүй байсаар л байна. Гэнэт тэнхлэгийн эсрэг ч юм уу, тэнхлэгээсээ өөрөөр эргээд эхэлвэл бид яах бол? Бидний хэд нь зүрхний өвчнөөр бурхан болох бол? Залуу хүмүүсийг гэнэт нас барвал /Гэнэт ч юу байхав тэр залуу юм уу бүсгүйг хөгширч үхээгүй болохоор л ГЭНЭТ гэж тайлбарладаг. Гэтэл амьдрал өөрөө байнгын ГЭНЭТ, хэзээ ч үхэж магадгүй/ хичнээн ихээр цочирдон хүлээн авдаг билээ. Дэлхий одоогоор "залуухан" /4,54 тэрбум настай/ байгаа ч "гэнэт" л дэлбэрэх гээд байна. Ууртай байна, дэлхий.



Хүн төрөлхтний нэг хэсэг нь техник технологийн гайхамшигт үзэгдэл, нээлтийг сэдсээр байхад эсрэг талд нь харин хүн гэдэг биетийн дотор орших нууцлаг хүчин чадлыг нээн бясалгаж суугаа хүмүүс байх юм. Эд хоёулаа гайхалтай. Хүн төрөлхтөн гэдэгт хүч чадлынх нь тал ч атугай хувийн чадварыг нь мэдрүүлж байна.
Харин эсрэг талаасаа дэлхийн бухимдал, дэлхий гэдэг гаригийн өөрчлөлтийг таниулж, хэлж байгаа нь хэд билээ??? Би саяхан блогуудаар хэсч яваад СЭРГЭГСҮНС гэдэг блог руу орсон юм. Гайхмаар блог байна аа. Энэ булангийн зарим материалыг "зээлээд" хүргэе.